Już wiemy, że Arduino (konkretnie Arduino Uno) to dość prosty układ elektroniczny z popularnym mikroprocesorem Atmela. Aby uzupełnić podstawową wiedzę, powinieneś przyswoić sobie szereg ważnych informacji dotyczących końcówek wejścia/wyjścia (I/O).

W poprzednim artykule (UR042) zapoznaliśmy się z unikodem i z podstawowymi zasadami kodu UTF-8. Dla uzyskania pełnego obrazu trzeba jeszcze wiedzieć, jak numer znaku w systemie unikod jest reprezentowany w UTF-8.

Podane dalej informacje o unikodzie i UTF-8 nie są zwykłą ciekawostką rozszerzającą horyzonty. W cyklu Wokół Arduino, interesujemy się małymi mikroprocesorami i tym, jak one sobie radzą z tekstami. Radzą sobie dość dobrze, ale zapewne już na początku zauważyłeś, że występują pewne kłopoty i pułapki.

W pierwszej części omówiliśmy zasady kodowania tekstów - napisów i dość dokładnie zapoznaliśmy się z kodem ASCII (ISO). Zanim omówimy uniwersalny system Unicode i zaskakująco sprytne kodowanie UTF-8, musimy wspomnieć o wyświetlaczach znakowych LCD.

Zajmiemy się napisami – łańcuchami tekstowymi. Z jednej strony wiemy, że w komputerze wszystkie dane to zera i jedynki. A przy komunikacji komputer–człowiek (mikroprocesor–człowiek) na ekranie trzeba wyświetlić napisy i liczby w sposób zrozumiały dla człowieka.

W poprzednim wpisie omówiliśmy podstawowe kwestie związane z parowaniem i wilgotnością powietrza. Pominęliśmy jednak pewne ważne zagadnienia.

W kursie Arduino wykorzystujemy różne czujniki wilgotności. Otwierają one drogę do pomiaru wilgotności nie tylko w naszych mieszkaniach. Mogą posłużyć do wielu interesujących celów, ale do tego potrzebna jest nieco szersza wiedza na temat wilgotności.